ตึกคณะโบราณฯ แห่งใหม่ กับยุคการบุกเบิกครั้งใหม่
หลังเหตุการณ์ทางการเมือง ในปี 2519 เป็นช่วงเวลาที่ประเทศกำลังเร่งรัดพัฒนาเพื่อฟื้นฟูเศรษฐกิจ สร้างความเจริญก้าวหน้าเพื่อตอบสนองสวัสดิภาพความเป็นอยู่ของประชากรเป็นสำคัญ รัฐบาลจึงเน้นหนักในการสนับสนุนโครงการเพื่อยกระดับมาตรฐานการครองชีพ ส่วนการดำเนินงานด้านทำนุบำรุงรักษาโบราณวัตถุสถานได้ถูกลดบทบาทลง แหล่งข้อมูลที่กำลังเปลี่ยนแปลงและเสื่อมสลาย ความกระหายใคร่รู้ ทำให้ทั้งนักวิชาการ อาจารย์ และนักศึกษาต่างต้องพยายามสร้างโอกาสเพื่อแสวงหาข้อมูลความรู้เพิ่มเติม โดยมีกลุ่มเอกชนหรือบุคคลภายนอกที่ให้ความสนใจให้การสนับสนุน เช่น การจัดโบราณคดีสัญจร การจัดกิจกรรมเผยแพร่ศิลปวัฒนธรรม ที่ทั้งเพื่อส่งเสริมศิลปวัฒนธรรมโบราณคดีและยังได้เงินทุนสำหรับใช้ในกิจกรรมและทุนการเรียนของนักศึกษาไปด้วย รวมทั้งได้เกิดพื้นที่สำหรับงานวิชาการด้านประวัติศาสตร์โบราณคดีเพิ่มขึ้นนอกเหนือจากวารสารเมืองโบราณที่เพิ่งเปิดตัวไปไม่กี่ปีอีกแห่งหนึ่ง ได้แก่ นิตยสารศิลปวัฒนธรรม ที่จัดตั้งขึ้นโดยเอกชน เป็นแหล่งแลกเปลี่ยนเผยแพร่ความรู้ด้านประวัติศาสตร์วัฒนธรรมออกสู่ประชาชนทั่วไป
นอกจากนี้หลังจากการเปิดสอนแยกตามสาขาวิชา แม้ในชั้นแรกจะมีเป้าหมายเพื่อสนับสนุนการศึกษาโบราณคดี แต่การเรียนการสอนในแต่ละสาขาก็มีเนื้อหาเฉพาะทางลงรายละเอียดมากขึ้น ซึ่งตำหรับตำราสำหรับการสอนยังมีน้อยมาก คณาจารย์ต้องแสวงหาค้นคว้าวิจัยเพิ่มเติมทั้งเพื่อนักศึกษาและเสริมความรู้ของตัวผู้สอนไปพร้อมกัน จึงเริ่มมีบทความ เอกสาร หนังสือ เพื่อใช้ประกอบการเรียนการสอน พิมพ์เผยแพร่ออกมาหลากหลายมากขึ้น มีการเปิดหลักสูตรระดับปริญญาโทในสาขาต่างๆ และหมวดวิชาประวัติศาสตร์ อาจารย์ประจำภาคที่เคยมีจำนวนน้อยก็ได้ศิษย์ที่จบไปกลับมาเป็นอาจารย์เพิ่มเติม นับเป็นช่วงเวลาแห่งการก่อร่างสร้างภาควิชาให้เป็นรูปเป็นร่างขึ้น
